اثربخشی فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت

زمینه و هدف: بیماری های مزمن از جمله استئوآرتریت به علت سیر پیشرونده ای که دارند، اغلب ناتوان کننده بوده و کیفیت زندگی سالمندان را تحت تاثیر قرار می دهند. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه شاهد- موردی 160 سالمند مبتلا به استئوآرتریت (80 سالمند فعال و 80 سالمند غیرفعال) مراجعه کننده به بخش های روماتولوژی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه ویژگی های فردی و فعالیت بدنی یال و پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی (عملکرد جسمانی، مشکلات جسمانی، مشکلات روانی، نشاط و شادابی، سلامت روانی، عملکرد اجتماعی، درد بدن و سلامت عمومی) در دو گروه سالمندان فعال و غیرفعال مبتلا به استئوآرتریت، تفاوت از نظر آماری معنی دار است (05/0p<). بررسی میانگین ها نشان داد که سالمندان فعال مبتلا به استئوآرتریت به طور معنی داری در همه ابعاد کیفیت زندگی دارای میانگین بالاتری نسبت به سالمندان غیرفعال مبتلا به استئوآرتریت بودند (05/0p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، احتمالا با آموزش و ترغیب به شرکت در فعالیت بدنی در سالمندان می توان نحوه مدارا و سازگاری با سالمندان مبتلا به استئوآرتریت را به نحو موثری فراهم کرد و در بهبود کیفیت زندگی سالمندان و سطح سلامت جامعه نقش مهمی را ایفا نمود.